ကိုယ့္ေနရာကိုသိေစခ်င္ပါတယ္

မႀကာေသးခင္ကသံဃာေတာ္တပါးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးစာေလးတေစာင္ေပးပို႔လာလို႔ဖတ္ၿဖစ္လိုက္တယ္။
စာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဘာမွေကာက္ခ်က္မေပးလိုက္ပါဘူး။ဒါေပမဲ့ၿပႆနာကက်ေနာ့နာမည္ကိုသံုးၿပီးၿဖန္႔ေနတာေတြ႔ေတာ့
ၿပံဳးလိုက္မိတယ္။ေအာ္..စိတ္ဝင္စားတဲ့သူရိွပါေသးလားလို႔(ကိုယ့္မွာစိတ္ဝင္စားေလာက္စရာဘာမွရိွတာမွမဟုတ္တာကိုး)
က်ေနာ့စိတ္ထဲမွာလူေတြညည္းၿငဴေနတဲ့စကားလံုးေတြ၊အေႀကာင္းအရာေတြကိုဘာရယ္လို႔မဟုတ္ဘူးစဥ္းစားေနမိတယ္။
ေကာင္းတဲ့စကားေတြေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။

“ေဟ့ေကာင္ေရ..တိုင္းၿပည္တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္စစ္တပ္ဘက္ကေခါင္းေဆာင္အေယာက္(၅၀)ေလာက္၊
အတိုက္အခံဘက္ကေခါင္းေဆာင္အေယာက္(၅၀)ေလာက္ကိုအရင္သတ္ပစ္မွၿဖစ္မယ္ထင္တယ္”တဲ့
ေနာက္တေယာက္ကဝင္ေၿပာတယ္“ဘယ္ကလိမ့္မလဲ၊တဘက္(၂၀၀)ေလာက္သတ္ပစ္ရမယ္တဲ့
“ဒုကၡပဲ..ငါေရာပါမလားမသိဘူး”လို႔ဝင္ေၿပာလိုက္မိတယ္။ေနာက္သာေၿပာေနရတာခံစားမႈကတမ်ိဳးပဲ။
တကယ္ေတာ့လူေတြညစ္တြန္းတြန္းေၿပာေနတာမွန္ေပမဲ့သတိထားရမဲ့ေဝဖန္မႈေတြကေတာ့စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။

အဂၤလန္ကဘုန္းႀကီးကိစၥကိုဖတ္မိၿပီးေၿပာခ်င္တာေလးေတြေတာ့ရိွပါတယ္။
လူတခ်ိဳ႔ဟာကိုယ့္ရဲ႕အတၱ၊ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရာေတြကိုရရိွဖို႔အတြက္ဘုန္းႀကီးေတြကိုအသံုးခ်ခဲ့ႀကတယ္။
တခ်ိဳ႔ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္လို႔ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမိတ္ဆက္ေနတဲ့လူေတြဟာမစိုးရိမ္ဆရာေတာ္နဲ႔ပီနန္ဆရာေတာ္ႀကီးကို
ကပ္ၿပီးဘုန္းႀကီးေတြကိုအစိုးရဖြဲ႔ဖို႔တိုက္တြန္းခဲ့သလို၊မေလးရွားထိသြားၿပီးလက္နက္ကိုင္တိုက္မယ္လို႔ေႀကြးေႀကာ္ခါ၊
မေလးရွားေဒၚလာတေသာင္းကိုလိမ္ၿပီးယူခဲ့တဲ့လူေတြလည္းရိွတယ္။သံဃာေတာ္ေတြကိုကပ္ၿပီးကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ေႀကြးေႀကာ္သံကို
တင္ေနတဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုလည္းေတြ႔ရမယ္။

ေနာက္ေတာ့...တခ်ိန္လံုးထိုင္ဆဲေနတဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြဆီမွာသြားၿပီးတပည့္ခဲ့လိုက္ႀကတယ္။အေမရိကမွာရႈပ္ရွက္ခပ္ေနတယ္။
အေမရိကမွရိွတဲ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြကိုဘယ္သူမွအယံုအႀကည္မရိွႀကတာအဆန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။
အဲ့ဒီလူေတြရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရားေတြ၊ရိုးသားမႈေတြကလည္းဆင္းရဲလြန္းရွာေတာ့လူေတြစိတ္ပ်က္ေနႀကတာမို႔စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
ေကာက္ခ်က္ေတြခ်ႀကတာၿဖစ္ႏိုင္တယ္။အမွန္ကေတာ့အဲ့ဒီလူေတြနဲ႔စစ္အုပ္စုရဲ႕စရိုက္ကဘာမွမထူးဘူး။
ကိုယ့္ကိုေဝဖန္ရင္ေထာက္လွမ္းေရးလို႔စြပ္စြဲဖို႔ႀကိဳးစားမယ္။ေရပန္းမစားတဲ့အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ေပးစားမယ္။အနစ္နာမခံႏိုင္ရင္ေနပါ။
လူငယ္မ်ိဳးဆက္ေတြကိုအသစ္မေပးႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေနပါ။အရည္အခ်င္းမရိွဘူးဆိုလည္းဝိုင္းဝန္းေပးလို႔ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ေနာင္လာေနာက္သားေတြကိုစံအၿဖစ္(Role Model)ေနထိုင္သင့္တယ္။ရိုးသားသင့္တယ္။
ဘုန္းႀကီးေတြနာမည္ႀကီးရင္အသံုးခ်မယ္။ၿဖစ္မလာေတာ့ေနာက္ေက်ာကိုဓါးနဲ႔ထိုးမယ္။နာမည္ဖ်က္မယ္၊အပုတ္ခ်မယ္။
ၿပႆနာကကိုယ့္ေနရာကိုယ္မေနႀကလို႔ၿဖစ္ေနႀကတာပဲမို႔လား။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္လို႔ယံုႀကည္တယ္ဆိုရင္၊ဘယ္သူကိုမွီၿပီးမွတက္စရာမလိုပါ။
ပိုက္ဆံေပးတဲ့သူေပါင္းမယ္ဆိုတဲ့ရပ္တည္ခ်က္ကေတာ့အင္မတန္အဆင့္ႏွိမ့္လြန္းပါတယ္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကိုအစိုးရတရပ္ဖြဲ႔စည္းဖို႔...စင္ၿပိဳင္အဖြဲ႕အစည္းဖြဲ႔ဖို႔ဆိုတဲ့ခပ္ႏွိမ့္ႏွိမ့္လုပ္ႀကံမႈေတြကိုစဥ္းစားေနတာထက္၊
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြဟာလူေတြကိုေမတၱာထားဖို႔၊ညီညြတ္ဖို႔၊သံဃာဝိနည္းေတာ္ေတြနဲ႔တရားက်င့္ႀကံဖို႔ကိုပဲေလွ်ာက္ထားသင့္တယ္။
(ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကလည္းဒါေတြကိုပဲလုပ္ေနတယ္လို႔ယံုႀကည္ပါတယ္။)
ကိုယ္လိုခ်င္တာမရေတာ့မွခပ္ႏွိမ့္ႏွိမ့္ေလွ်ာက္ေၿပာေနတဲ့လူေတြဟာႏိုင္ငံေရးမွာဘယ္ေတာ့မွတည္တည္တံ့တံ့ေနရာရမွာမဟုတ္ပါ။
လူေတြကိုယ့္ေနရာကိုေနေစခ်င္ပါတယ္။

The rest of the post