ေအာက္တိုဘာမွသည္အာဖကန္နစၥတန္ဆီထိ

ေပ်ာက္ႀကားစစ္ပြဲေတြအေႀကာင္းေၿပာေလ့ရိွတဲ့ မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕နဲ႔ေတြ႕တိုင္း၊ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုမွာ လစဥ္ထုတ္ဂ်ာနယ္ေတြၿဖစ္တဲ့ စစ္သမိုင္း၊ စစ္မႈေရးရာဂ်ာနယ္-- စတဲ့စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ၿဖစ္လားလို႔ေမးႀကည့္မိတယ္။ အဲ့ဒီ ဂ်ာနယ္ေတြဟာ စစ္ပြဲေတြဘယ္လိုႏိုင္ခဲ့သလဲ၊ ဘယ္လို ရႈံးႏွိမ့္ခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကို ေဆြးေႏြးထားတဲ့အၿပင္ ေပ်ာက္ႀကားစံနစ္ရဲ႕ ပံုသ႑န္ေၿပာင္းသြားတဲ့ နည္းပရိယာဥ္ေတြကို တိတိက်က် မိတ္ဆက္ေပးထားတယ္။

ဥပမာ- ဗင္နီဇြဲလားသမၼတ ဟူးဂိုးခ်ားဗက္စ္ ရဲ႕ ကိုလံဘီယာႏိုင္ငံသူပုန္ေတြအေပၚတို္က္တြန္းခ်က္ေဆာင္းပါးကို ေထာက္ၿပရင္း ဘာေႀကာင့္ ဟူးဂိုးခ်ားဗက္စ္ က အဲ့သလိုထင္ၿမင္ယူဆသလဲဆုိတဲ့အရာကို ၿပန္ေဆြးေႏြးထားတယ္။
ဟူးဂိုးခ်ားဗက္စ္က “ ဒါဟာ စစ္ေအးတိုက္ပြဲကာလတံုးကလို မဟုတ္ဘူး” လို႕သတိေပးခဲ့တယ္။


ေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရးမွသည္ အာဖကန္နစၥတန္ဆီထိ

ေအာက္တိုဘာလထုတ္ဂ်ာနယ္မွာေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္တရာေလာက္က ရုရွားေတာ္လွန္ေရးရဲ႕စစ္ေရးအၿမင္ေတြကို ရုရွားရဲ႕ထိပ္တန္းစစ္အရာရိွေတြ၊ တကၠသိုလ္ပါေမာကၡေတြက သံုးသပ္ထားႀကတယ္။ ေဆာင္းပါးမွာ အဓိက အာရံုစိုက္သံုးသပ္ၿခင္းခံရသူက ထေရာ့စကီး ၿဖစ္တယ္။
ရုရွားေတာ္လွန္ေရးကို ေနာက္ကြယ္ကေန မဟာဗ်ဴဟာက်က် လမ္းစဥ္ခ်မွတ္သူ၊ တပ္မေတြအားလံုးရဲ႕စစ္ဆင္ေရးကိုအေသးစိတ္ကြပ္ကဲခဲ့သူၿဖစ္တယ္ လို႔ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာပညာတတ္ေတြက
သံုးသပ္ၿပေလ့ရိွတယ္။ ထေရာ့စကီးရဲ႕စစ္ေရးထက္ၿမက္မႈေတြအၿပင္ သူ႔ရဲ႕စရိုက္လကၡဏာကိုဆက္လက္ေဖၚၿပထားတယ္။
ထေရာ့စကီး က ပညာဂုဏ္ေမာက္တယ္။ သူယံုႀကည္တဲ့အရာတခုကို ဇြတ္အတင္းဖိေၿပာေလ့ရိွတယ္။
ဒါေႀကာင့္လည္း ႏိုင္ငံေရးစင္ၿမင့္ကို ေနာက္ကြယ္ကေန ေအးေအးေဆးေဆးကိုင္တြယ္ခ်င္တဲ့ စတာလင္ရဲ႕အမူအက်င့္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ၿဖစ္လာတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပါဝါအားၿပိဳင္မႈမွာ ထေရာ့စကီး ရႈံးႏွိမ့္ခဲ့ရၿပီး၊ မကၠစီကိုမွာ လုပ္ႀကံသတ္ၿဖတ္ခံလိုက္ရတယ္။

ဆိုဗီယက္ၿပည္ေထာင္စု ရဲ႕ စစ္ေရးအိပ္မက္ေတြကို သံုးသပ္ၿပအၿပီးမွာ
လက္ရိွ ရုရွားေခါင္းေဆာင္ပူတင္ရဲ႕စစ္ေရးအၿမင္ေတြ၊ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုကိုယွဥ္ၿပိဳင္မဲ့သူ႔ရဲ႕
စစ္ေရးမဟာဗ်ဴဟာေတြကိုဆက္လက္ေဆြးေႏြးထားတယ္။ၿပည္နယ္ခြဲထြက္ခြင့္ေတာင္းေနတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း ေတြအေပၚစစ္ဆင္ခဲ့တဲ့စစ္ပြဲေတြအေႀကာင္း
ဆက္လက္ေဖၚၿပတယ္။လက္ေတြ႔ဘဝထဲမွာတိုက္ခဲ့ဘူးတဲ့သူေတြရဲ႕စစ္ေရးအယူအဆေတြကို
တင္ၿပထားတာမို႔စိတ္ဝင္စားစရာအၿပည့္ပါ။

ေနာက္ေဆာင္းပါးတခုကေတာ့ အသြင္ေၿပာင္းသြားတဲ့ေပ်ာက္ႀကားစစ္ပြဲေတြအေႀကာင္းၿဖစ္တယ္။
အာဖကန္နစၥတန္နဲ႔လက္တင္အေမရိကသူပုန္ေတြႀကားကကြာၿခားခ်က္ေတြကိုေထာက္ၿပထားတယ္။
ပထမပိုင္းမွာအာဖကန္နစၥတန္နဲ႔အီရတ္စစ္ပြဲေတြမွာလႈပ္ရွားေနႀကတဲ့သူပုန္ေတြရဲ႕
တိုက္ခိုက္ေရးနည္းပရိယာယ္ေတြအေႀကာင္းေဆြးေႏြးထားတယ္။
တိုက္ခိုက္ေရးသမားေတြဟာ စစ္ေအးတိုက္ပြဲကာလ(အထူးသၿဖင့္၁၉၇၀) ကာလတံုးကလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
အဆင့္ၿမင့္အတတ္ပညာေတြနဲ႔ၿမိဳ႕ၿပအတြင္းမွာကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေၿခသံလံုမဲ့ပရိယာယ္ေတြကိုပိုမိုသံုးလာႀကတယ္။
အဆ(၁၀၀) နည္းပါးအင္အားၿပင္းထန္တဲ့ထိန္းခ်ဳပ္ေဖာက္ခြဲေရးလက္နက္ေတြကိုအသံုးၿပဳလာႀကတယ္။
ဒုတိယပိုင္းမွာေတာ့
ေတာင္အေမရိကတိုက္တြင္းမွာရိွတဲ့လက္နက္ကိုင္ေပ်ာက္ႀကားစစ္အုပ္စုေတြရဲ႕အေၿခအေနေတြကိုသံုးသပ္ၿပတယ္။ အထူးသၿဖင့္စစ္ေအးတိုက္ပြဲအၿမင္အေပၚမွာ အရိုးစြဲေအာင္အေၿခခံထားတဲ့သူတို႔ရဲ႕အာရံုေတြကို
ေၿပာင္းလဲပစ္ၿခင္းမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးလို႔ေဝဖန္ထားတယ္။ ဒါေႀကာင့္လည္းဟူးဂိုးခ်ားဗက္စ္က သူတို႔ရဲ႕လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြဟာ ေခတ္မမွီေတာ့ဘူးလို႔ေဝဖန္ခဲ့တယ္။

စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ဂ်ာနယ္တေစာင္မို႔လက္တို႔လိုက္ပါရေစ။
လက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္ေရးလုပ္မဲ့သူတေယာက္ဟာ မိမိရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကိုလက္နက္တခုလို
ခြ်န္ၿမေနေအာင္ၿပင္ဆင္ထားရပါတယ္။ပရမ္းပတာေနလို႔မရပါဘူး။စစ္လက္နက္ေတြ၊
စစ္ေရးမဟာဗ်ဴဟာေတြနဲ႔စစ္သမိုင္းေတြကိုအာရံုစိုက္ေနတဲ့သူေတြအတြက္မၿဖစ္မေနဖတ္ရမဲ့ဂ်ာနယ္တခုမို႔………….