အေရးေတာ္ပံု အႏွစ္(၂၀)

ေၿမႀကီးလိုမာေက်ာေနတ့ဲခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕လက္သီးဆုပ္မ်ားကိုေမ့မထားပါဘူး
အေရးေတာ္ပံုႀကီးတံုးကအတူရိွခဲ့တဲ့ေသြးစက္ေတြဟာ
မီးလွ်ံေတြလို ဟုန္းဟုန္းထေနခ်ိန္
တိုင္းၿပည္အလယ္လမ္းမေတြေပၚမွာေတာ့ ၿဖိဳမရဖ်က္မရသေႏၶတည္ခဲ့ႀကၿပီ။
လူသတ္အမိန္႔ကိုထမ္းေဆာင္သူမ်ား
ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ေမာင္းတင္ေနသူမ်ား
မသာေလာင္းေတြေပၚမွာအာဏာထူေထာင္ခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြနဲ႔
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ဖို႔ အလိုမရွိ
(ပတ္ပလိုနီရူးဒါး)

ဒဏ္ရာေတြကၿမန္ဆန္လြယ္ကူစြာဆယ္စုႏွစ္ေတြကိုၿဖတ္သန္းခဲ့တာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အႏွစ္(၂၀) ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။
တႏိုင္ငံလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးမေပါက္ကြဲခင္.. က်ေနာ္တို႔ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚတက္သစၥာဆိုခဲ့ႀကတယ္။
ေအာင္ပြဲမရမခ်င္း ေနာက္မဆုတ္တမ္း၊ သစၥာမေဖာက္စတမ္းလုပ္ေဆာင္သြားပါမယ္ ဆိုတဲ့ဂတိေတြလည္းပါတာေပါ့။
က်ေနာ္တို႔ဆိုခဲ့တဲ့သစၥာတရား ရဲ႕အဓိပၸါယ္ေအာက္မွာ ညီညြတ္ေရးအႏွစ္သာရေတြအၿမစ္တြယ္ေနတယ္။
ဒီအႏွစ္သာရေတြကိုက်ေနာ္တို႔ဘယ္ေလာက္ထိ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ခဲ့ပါသလဲ။
ရွစ္ေလးလံုးသမိုင္းကိုၿပန္ုႀကည့္ရင္ ေက်ာင္းသားေတြကမညီညြတ္တဲ့ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကိုရာဇသံေပးၿပီး ေပါင္းစည္းခိုင္းခဲ့တယ္။
ၿမိဳ႕ေပါင္းမ်ားစြာကိုရက္(၄၀) ေက်ာ္သိမ္းပိုက္ထားခဲ့ႀကတယ္။
ေသနတ္သံေတြႀကားမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕မီးလွ်ံလိုအသံေတြအလံလိုလႊင့္တင္ထားခဲ့တယ္။
.......................................................................................................................................................

မႀကာခင္ေဆာင္းပါးေလးတခုပို႔စ္လုပ္မယ္။
ထူးထူးၿခားၿခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
အေရးေတာ္ပံုကိုဘဝတခုလံုးေပးၿပီးမက္ခဲ့ဘူးတဲ့အိပ္မက္ေတြအေႀကာင္းပါ။