လူထုဆႏၵ နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါဝါ

၁၉၉၁ ကြန္ၿမဴနစ္ကမၻာၿပိဳက်သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဟန္ေဂရီ ႏိုင္ငံဟာ လြပ္လပ္တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔အတူ ႏိုင္ငံတကာ လူေနမႈအဆင့္ အတန္းကို ပုခံုးခ်င္းယွဥ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ၿပႆနာက ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံဟာ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ႏိုင္ငံၿခားရင္းႏွီးၿမွဳပ္ႏွံမႈေတြနဲ႔ ေငြေႀကးစံနစ္ေတြအေပၚမွာ မွီခိုေနရတယ္။ ကမၻာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္နဲ႔အတူ လူေတြရဲ႕အေတြးအေခၚေတြဟာ တၿဖည္းၿဖည္းေၿပာင္းလဲလာခဲ့တယ္။ မိမိရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို သံသယ နဲ႔ ၿပန္သံုးသပ္ႀကည့္ေနႀကတယ္။ တကယ္ေတာ့ “လူထုဆႏၵ နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါဝါ ႏွစ္ခုဟာ နီးစပ္သြားတဲ့အခါ ၿပည္သူေတြဟာ ရုန္းထဖို႔မလုိေတာ့ပါဘူး” တဲ့။ ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ဒီ တပတ္ လြတ္လပ္တဲ့အာရွအသံရဲ႕ အဂၤ ါေန႔ညပိုင္းအစီအစဥ္မွာ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံ ဆီက သင္ခန္းစာေတြကို ေဆြးေႏြးထား ပါတယ္။ ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား --------------- လြန္ခဲတဲ့ ႏွစ္တံုးက ၁၉၅၆ ဟန္ေဂရီေတာ္လွန္ေရးအေႀကာင္းတင္ၿပခဲ့တယ္။ ဒီတပတ္မွာေတာ့ ဟန္ေဂရီ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကရက္တစ္ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးကာလမ်ားနဲ႔ လက္ရိွရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အႀကပ္အတည္းေတြကို တင္ၿပခ်င္ပါတယ္။ ၁၉၅၆ ဟန္ေဂရီ ေတာ္လွန္ေရးဟာ လူႏွစ္သိန္းေသဆံုး၊ ႏွစ္သိန္းခြဲေက်ာ္ထြက္ေၿပးခဲ့ရမႈေတြနဲ႔ က်ဆံုးခဲ့ရတယ္။ ဂ်န္ေနာ့ ကတာ လက္ထက္မွာလည္း ဆိုဗီယက္ဆန္႔က်င္သူမ်ားကို ေခ်မႈန္းခဲ့၊ တိုင္းၿပည္ရဲ႕တရားင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အင္မေရ နာ့ဂ်္ ( Imre Nage) ဟာ ေသဒဏ္ေပးခံရ ပါတယ္။ သူ႔လက္ထက္မွာ ဒီမိုကရက္တစ္၊ လစ္ဘရယ္၊ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးသမားေပါင္း ၂၁၆၀၀ ေက်ာ္ဖမ္းခံရ၊ ၄၀၀ ေက်ာ္အသတ္ခံရတယ္။ ရာခ်ီေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စီးပြားေရးယႏၶာရားအသစ္ စီမံကိန္း နဲ႔အတူ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို စတင္ က်င့္သံုးလာခဲ့တယ္။ ၁၉၆၀ မွ ၁၉၈၀ အတြင္း ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံကို “ အေရွ႕အုုပ္စု အတြင္းက ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အေကာင္းဆံုးစစ္တန္းလ်ား” အၿဖစ္လူသိမ်ားခဲ့တယ္။ တိုင္းၿပည္ဟာ ဖိႏွိပ္မႈေတြနည္းသထက္နည္းလာၿပီး၊ ခရီးသြားလာခြင့္ေတြအေပၚပိတ္ပင္တားဆီးမႈေတြ ကိုလည္း ေလ်ာ့ေပါ့ခဲ့ပါတယ္။ လစ္ဘရယ္စီးပြားေရးစံနစ္နဲ႔အတူ၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္းေတြ ၿမင့္တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ကာလမွာ ဆိုဗီယက္ေတြဦးေဆာင္တဲ့အေရွ႕အုပ္စုဟာ စတင္အက္ကြဲစၿပဳလာၿပီ။ ေအာစႀတီးယား မွာ ဆႏၵၿပပြဲေတြရဲ႕ ရိုက္ခပ္မႈေတြကလည္း ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံကို ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရး လုပ္ဖို႔ သတိေပးေနခဲ့တယ္။ အစိုးရဟာ ၁၈၄၈ ေတာ္လွန္ေရးကို ႏိုင္ငံေတာ္ ရံုးပိတ္ရက္အၿဖစ္ ေႀကၿငာခဲ့တဲ့အတြက္၊ လူ ၇၅၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ဟာ ဘူဒါပက္စ္ရဲ႕လမ္းမေတြေပၚ ခ်ီတက္ဆႏၵၿပခဲ့ ႀကတယ္။ ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္ ေဂၚဗာေခ်ာ့က ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံရဲ႕အနာဂတ္ကို ဝင္ေရာက္မစြက္ဖက္ပါဘူး လို႔ ဂတိေပးခဲ့တယ္။ ဟန္ေဂရီ အစိုးရရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ အတိုက္အခံေတြနဲ႔ စတင္စကားေၿပာေဆြးေႏြးႀကတယ္။ပါတီစံုစံနစ္၊ လြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစံနစ္ ကို ဦးတည္ၿပီးသြားမယ္ဆိုတဲ့အေပၚမွာ သေဘာတူခဲ့ႀကတယ္ ေအာစႀကီးယားနဲ႔ ဟန္ေဂရီႀကားက ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ နန္းႀကိဳးေတြကို ဖယ္ရွားၿပီး သံမဏိကန္႔လန္႔ကာကို ၿဖိဳခ်ပစ္တဲ့ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံတခုၿဖစ္လာခဲ့တယ္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ တံုးက အၿပစ္ေပး အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အင္မေရ နာ့ဂ်္ရဲ႕ စ်ာပနကို ၿပန္လည္ၿမွဳပ္ႏွံတဲ့ပြဲလုပ္ခဲ့တယ္။ လူ ႏွစ္သိန္းခြဲေက်ာ္ ဟာ သူရဲေကာင္းရင္ၿပင္ဆီကို ခ်ီတက္ၿပီးအေလးၿပဳခဲ့ႀကတယ္။ ၁၉၉၀ မွာ ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲေတြကို က်င္းပေပးခဲ့တဲ့အခါ၊ ဟန္ေဂရီယံ ဒီမိုကရက္တစ္ဖိုရမ္ က အႏိုင္ရခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၉၄ မွာ ကြန္ၿမဴနစ္ေဟာင္းေတြဦးေဆာင္တဲ့ ဟန္ေဂရီ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီက အႏိုင္ရခဲ့တယ္။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဟန္ေဂရီ အာဏာရပါတီဟာ အေနာက္အုပ္စုနဲ႔အဆင္ေၿပေၿပ ေပါင္းသင္းခဲ့တဲ့ပါတီေတြၿဖစ္ခဲ့ႀကၿပီး ၂၀၀၄ မွာ ဥေရာပသမဂၢ အဖြဲ႔ဝင္ ၿဖစ္လာခဲ့တယ္။ “ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံဟာ ကြန္ၿမဴနစ္ႏိုင္ငံေဟာင္းေတြအနက္ လူေနမႈစံနစ္ၿမင့္မားၿပီး၊ ၿပည္သူေတြ တေယာက္ခ်င္းစီ ဝင္ေငြအၿမင့္ဆံုး ရတဲ့ႏိုင္ငံတခုအၿဖစ္ ဂုဏ္သိကၡာေက်ာ္ႀကားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဟန္ေဂရီႏုိင္ငံဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာရင္းႏွီးၿမွဳပ္ႏွံမႈ နဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ ေငြေႀကးအေဆာက္အဦ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေပၚမွာ မွီခုိေနရတဲ့ႏိုင္ငံတခုၿဖစ္တဲ့အတြက္ ကမၻာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ဆိုက္တဲ့အခါ၊ တိုင္းၿပည္ရဲ႕ ဘ႑ာေရးအႀကပ္အတည္းေတြစတင္ႀကံဳေတြ႕လာခဲ့တယ္။ အစိုးရကလည္း ေႀကြးမွီၿပႆနာေတြကို ကယ္တင္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ဥပေဒေတြကလည္း ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ အသစ္ေရးဆြဲခဲ့တာ (၃၈၅) ခုေက်ာ္ရိွေနၿပီေလ။” ဂ်န္နဝါရီ (၂) ရက္ေန႕ကတည္းက စၿပီး စတင္အသြက္သြင္းခဲ့တဲ့ ဥပေဒသစ္အေပၚမွာ ၿပည္သူေတြဟာ မေက်မနပ္ၿဖစ္ခဲ့ ႀကပါတယ္။ ဥပေဒသစ္ဟာ မီဒီယာ၊ တရားေရးဆိုင္ရာစီရင္ခြင့္နဲ႔ ေငြေႀကးဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းလြတ္လပ္ခြင့္ေတြအေပၚမွာ စတင္စိန္ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။ အတိုက္အခံပါတီကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ အမတ္ေတြဟာ ပါလီမန္ထဲမွာ အသံမဲ့လို ၿဖစ္ေနတဲ့ကိစၥေတြ၊ တရားေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒေတြကို ေရးဆြဲတဲ့အခါ ေဘးမွာ ဖယ္ထားၿခင္းခံရတာေတြကို ၿမင္ေနတဲ့ ၿပည္သူေတြဟာ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံရဲ႕ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစံနစ္ဟာ အသံုးမဝင္ေတာ့ဘူး။ စစ္တမ္းတခုရဲ႕အဆိုအရ ဟန္ေဂရီ ၿပည္သူေတြရဲ႕ ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ဟာ ခုခ်ိန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးရင္လည္း မဲေပးမွာ မဟုတ္ဘူး လို႔ သေဘာထားေပးခဲ့ႀကပါတယ္။ “ကြန္ၿမဴနစ္အစိုးရ က်ဆံုးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၂၀) ကိုၿပန္သံုးသပ္ႀကည့္မယ္ ဆိုရင္ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရး နဲ႔ ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲေတြကို ၿဖတ္သန္းေနစဥ္ကာမွာ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြကို လုပ္မယ္ဆိုရင္၊ ဒီမိုကရက္တစ္စံႏႈန္းေတြကို မတည္ၿငိမ္မႈၿဖစ္ ထိခိုက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အယူအဆေတြရိွခဲ့ႀကတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ လုပ္ရမဲ့ အလုပ္ၿဖစ္တယ္။ ၿပည္သူေတြဟာ မဲေပးယံုပဲၿဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့အယူအဆကို ဆြဲကိုင္ထားခဲ့ႀကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား ေတြကို သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ ဆိုတဲ့အခြင့္အေရးကို ေပးမိလိုက္ရင္ အဲ့ဒီႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ သူတို႔အလိုရိွရာကို အာသာငမ္းငမ္း လုပ္ႀကေတာ့မယ္ ဆိုတာ သေဘာေပါက္လာခဲ့တယ္။ သူတို႔တင္ေၿမာက္ခဲ့တဲ့ လစ္ဘရယ္ဒီမ္ိုကရက္တစ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလံုးက သူတို႔ကို စိတ္ပ်က္ေအာင္လုပ္ခဲ့ႀကတယ္။ ပါတီႏိုင္ငံေရး ဆိုတဲ့အေပၚမွာ ေမးခြန္းထုတ္လာခဲ့ႀကတယ္။ လူထုပါဝင္ႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးစံနစ္တခုကို ၿပန္လည္ေဖၚေဆာင္ဖို႔ ႀကိဳးစား လာႀကတယ္”လို႔ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံေရးေလ့လာသံုးသပ္သူတဦးက ဆိုခဲ့ပါတယ္။တကယ္ေတာ့ ဟန္ေဂရီ ႏိုင္ငံဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းအရ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကရက္တစ္ ႏိုင္ငံတခုၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၿပည့္စံုလံုေလာက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အစစ္အမွန္ႏိုင္ငံတခုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ကမၻာ့စီးပြားေရးအႀကပ္အတည္းေႀကာင့္ ရိုပ္ခပ္ခံလိုက္ရတဲ့ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံရဲ႕ ေႀကြးမွီၿပႆနာေတြ၊ ေငြေႀကးအႀကပ္အတည္းေတြဟာ ဟန္ေဂရီၿပည္သူေတြအားလံုးကို သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစံနစ္အေပၚ သံသယၿဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ တရားမွ်တတဲ့ လူမႈဖူလံုေရး နဲ႕ ဘဝလံုၿခံဳမႈအတြက္ေတာင္းဆိုခဲ့ႀကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဆႏၵၿပပြဲမွာ အိုးအိမ္မဲ့ ေနတဲ့လူတေယာက္ရဲ႕ ပံုစံလို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူတေယာက္ကေတာ့ ဟန္ေဂရီ ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးကြာဟမႈေတြ အေႀကာင္း လစ္ဟ ၿပေနခဲ့ပါတယ္။ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံရဲ႕ ေငြေႀကးအႀကပ္အတည္းေတြကို ေၿဖရွင္းဖို႔အတြက္ အေမရိကန္ၿပည္ေထာင္စုနဲ႔ အေနာက္အုပ္စု အႀကီးအကဲေတြ အလည္ေရာက္ရိွလာခဲ့ႀကပါတယ္။ “ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ၿပည္သူ႔လႈပ္ရွားမႈေတြထက္ ဗဟိုဘဏ္ ကို ကယ္တင္ဖို႔ပဲ စိတ္ဝင္စားေနတာေလ” လို႔ ေဝဖန္ေထာက္ၿပ ႀကပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ကြဲလြဲတဲ့ႏိုင္ငံေရးခ်ဥ္းကပ္မႈေတြၿဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ အစိုးရနဲ႕ ႏိုင္ငံတကာဘဏ္အဖြဲ႔ေတြက တိုင္းၿပည္ရဲ႕႔ အေပၚထပ္အေဆာက္အဦေတြကို ၿပဳၿပင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ၊ လူထုပါဝါကို အားသန္တဲ့အုပ္စုေတြကေတာ့ ၿပည္သူေတြ ႏိုင္ငံေရးထဲ ပါဝင္လာႏိုင္မဲ့ နည္းလမ္းကိုသာ စဥ္းစားေနခဲ့ႀကပါတယ္။ ေသာတရွင္မ်ား စီးပြားေရးၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲမႈေႀကာင့္ ဟန္ေဂရီႏိုင္ငံဟာ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ခဲ့ေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ဝင္စားမႈေလ်ာ့ပါး ခဲ့ၿခင္းေတြေႀကာင့္ ပါလီမန္ထဲမွာ အာဏာရႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္လက္ဝါးႀကီးအုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြရရိွခဲ့ႀကပါတယ္။ “လူထုဆႏၵ နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါဝါ ႏွစ္ခုဟာ နီးစပ္သြားတဲ့အခါ ၿပည္သူေတြဟာ ရုန္းထဖို႔မလုိေတာ့ပါဘူး” တဲ့။ ေသာတရွင္တို႔လည္း ပြင့္လင္းလြတ္လပ္တဲ့လူထုအဖြဲ႔အစည္းေတြက တဆင့္ တိုင္းၿပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးကို မ်က္ေၿခမၿပတ္ အကဲခပ္ႏိုင္ႀကပါေစ။